Sociale interactie
Wat de workshops succesvol maakte, is volgens Nabatova vooral de menselijke insteek: ‘De grootste succesfactor is de sociale interactie. We hebben de groep Oekraïners in een veilige setting bij elkaar gebracht. Ze ontmoetten elkaar in ons theater waar ze al eerder waren geweest.’
‘Met behulp van een tolk sprak Hans Cremer van ISP de mensen in de zaal persoonlijk aan. Hij nodigde ze uit iets over zichzelf te vertellen: wie ben je, waar ben je goed in? Vergeet niet, dit zijn lamgeslagen mensen die je nauwelijks aankijken en die geen vertrouwen hebben dat dit ergens toe leidt. Op de tweede avond wist hij de namen nog van de mensen die hij de eerste avond had gesproken, dat gaf vertrouwen.’ Weller vult aan: ‘Ook gebruikte hij in de gesprekken de geprinte skillprofielen met banen die bij het profiel pasten.’
Stabiliteit en toekomstperspectief
Bouwen aan vertrouwen en een persoonlijke band is cruciaal volgens Nabatova: ‘Het zijn mensen zonder status en ze kennen de Nederlandse arbeidsmarkt niet. Ze leven in onzekerheid. Hoe ziet mijn toekomst eruit? Ga ik Nederlands of Engels leren? Ga ik relaties aan met Nederlanders? Ga ik hier werken, terwijl er in mijn thuisland oorlog is? Ze voelen zich ook schuldig en willen geld sturen om hun familie te helpen.’
Mensen die een oorlog ontvluchten hebben behoefte aan stabiliteit en toekomstperspectief. ‘Ze willen meetellen en meedoen’, vervolgt Nabatova. ‘Werk zorgt voor afleiding. Werk geeft zekerheid en zorgt ervoor dat je niet continu bezig bent met de situatie in Oekraïne en je toekomst. Met werk blijf je jezelf ontwikkelen, ga je relaties met andere mensen aan en vergroot je je netwerk, waardoor je minder afhankelijk wordt van instanties.’